Στένωση Αορτής

Μία πάθηση κυρίως εκφυλιστικής αρχής

Στους παλαιότερους καιρούς, πριν δεκαετίες ή αιώνες, η στένωση της αορτικής βαλβίδας, όπως και η στένωση ή ανεπάρκεια της μιτροειδούς βαλβίδας, ήταν επακόλουθα της στρεπτοκοκκικής προσβολής, που ανέπτυσσε το ρευματικό πυρετό.

Ο ρευματικός πυρετός, συνήθως νόσος παιδιών και εφήβων υπήρξε μάστιγα στις εποχές της φτώχειας και της μιζέριας, που σε σημαντικό ποσοστό προσέβαλλε, όχι μόνο τις αρθρώσεις, αλλά και τις καρδιακές βαλβίδες.

Αργότερα, μετά την προσβολή από ρευματικό πυρετό, συνήθως στην τρίτη ή τέταρτη δεκαετία της ζωής, οι επιπτώσεις αυτής της προσβολής άρχισαν να εμφανίζονται με παραμόρφωση της βαλβίδας, συνήθως μιτροειδούς ή αορτικής και στένωση ή και ανεπάρκεια.

Ευτυχώς σήμερα, ο ρευματικός πυρετός σπάνια εμφανίζεται.

Παράλληλα, εξαφανίστηκαν και οι βαλβιδοπάθειες ρευματικής αρχής. Αντίθετα, καθώς η μέση ηλικία του πληθυσμού αυξάνει παρατηρούμε ολοένα και συχνότερα βαλβιδοπάθειες εκφυλιστικής αρχής.

Η στένωση της αορτικής βαλβίδας, κυρίως από ασβέστωση των τριών γλωχίνων της αορτικής βαλβίδας συναντάται αρκετά συχνά, στις ηλικίες των 70, 80 και 90 ετών.

Πολύ συχνότερα και πολύ νωρίτερα αναπτύσσεται στένωση, στις περιπτώσεις αορτικών βαλβίδων που εξαιτίας μίας συγγενούς ανωμαλίας, γεννιούνται με δύο γλωχίνες (διγλώχινα αορτική βαλβίδα).

Είναι σε όλους γνωστό, ο,τι η διγλώχινα αορτική βαλβίδα ασβεστώνεται και στενεύει πολύ ευκολότερα και σε νεότερες ηλικίες, δηλαδή γύρω στα 50 – 60 χρόνια της ζωής.