Διατατική Μυοκαρδιοπάθεια

Κακοήθης και συχνά ανεξήγητη

Ορίζουμε ως διατατική μυοκαρδιοπάθεια, τη νόσο που χαρακτηρίζεται από διάταση και λειτουργική έκπτωση της αριστερής κοιλίας της καρδιάς, ενώ εμφανίζεται, χωρίς εμφανή αιτία, όπως λ.χ. αρτηριακή υπέρταση, βαλβιδοπάθεια ή έμφραγμα μυοκαρδίου.

Είναι σημαντικό για τον αναγνώστη μας, να κατανοήσει, ο,τι για να χαρακτηρίσουμε μία διατεταμένη καρδιά, ως πάσχουσα από διατατική μυοκαρδιοπάθεια, ή για να είμαστε πιο ακριβείς στην ορολογία, ιδιοπαθή διατατική μυοκαρδιοπάθεια, πρέπει προηγούμενα να έχουμε εξαντλήσει τη συνηθισμένη εργαστηριακή και κλινική διερεύνηση και να μην έχουμε βρει κάποια σαφή αιτία, που να οδηγεί στο διατατικό αποτέλεσμα.

Τα τελευταία χρόνια, ένας σημαντικός αριθμός ερευνών, είναι αλήθεια, ότι έχει συμβάλλει στο να κατανοήσουμε σε κάποιο βαθμό, τους λόγους που οδηγούν σε διατάτικές μυοκαρδιοπάθειες. Φαίνεται λοιπόν ο,τι, όχι σπάνια, έχουν προηγηθεί, εμφανείς ή έστω κλινικά αφανείς ιογενείς προσβολές του μυοκαρδίου, μυοκαρδίτιδες, οι οποίες οδηγούν στη διάταση και τη λειτουργική έκπτωση του μυός.

Σε άλλες περιπτώσεις, γενετικοί ή και ανοσολογικοί παράγοντες       ευθύνονται για το ίδιο αποτέλεσμα.Δυστυχώς, παρά τις σχετικές προόδους στο θέμα αυτό, που έχουν συμβάλλει να ερμηνεύσουμε το μηχανισμό ανάπτυξης της νόσου σε ορισμένους ασθενείς, πολλές άλλες περιπτώσεις παραμένουν χωρίς ερμηνεία, ως προς την αιτιοπαθολογία τους και απλά χαρακτηρίζονται ιδιοπαθείς διατατικές μυοκαρδιοπάθειες.

Τα κλινικά χαρακτηριστικά και η διάγνωση.

Οι ασθενείς με διατατική μυοκαρδιοπάθεια, είναι ενδεχόμενο να έχουν ως πρώτη κλινική εκδήλωση, ανεξήγητη δύσπνοια ή αίσθημα αρρυθμιών. Δυστυχώς όμως, όχι σπάνια, συμβαίνει να είναι ο αιφνίδιος θάνατος, η πρώτη κλινική εκδήλωση της νόσου.

Είναι επομένως επιβεβλημένο και λογικό, σε κάθε περίπτωση που ένας άνθρωπος -ιδιαίτερα μάλιστα όταν πρόκειται για σχετικά νέο ή μεσήλικα- παρουσιάζει προοδευτικά επιτεινόμενα συμπτώματα κακουχίας και δύσπνοιας, να σκεφτόμαστε ο,τι χρειάζεται να αποκλειστεί το ενδεχόμενο μίας διατατικής μυοκαρδιοπάθειας.

Η διαγνωστική προσέγγιση, για ένα τέτοιο πρόβλημα χρειάζεται να περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

α. Γενικές αιματολογικές εξετάσεις, ώστε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο μίας συνυπάρχουσας αναιμίας.

β. Αξιολόγηση της λειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα.

γ. Ηχωκαρδιογραφική εξέταση της καρδιάς. Η εξέταση αυτή είναι πρακτικά η ουσιαστικότερη για τον αποκλεισμό της μυοκαρδιοπάθειας.

δ. Ηλεκτροκαρδιογράφημα

ε. Δοκιμασία κόπωσης

Εφόσον οι πρώτες εξετάσεις οδηγήσουν στο συμπέρασμα, ότι υπάρχει διάταση της αριστερής κοιλίας και λειτουργική έκπτωση, ο προηγούμενος έλεγχος χρειάζεται να γίνει ευρύτερος και ουσιαστικότερος, περιλαμβάνοντας επίσης τα ακόλουθα:

ζ. Στεφανιογραφία 

η. Ειδικές εξετάσεις αίματος, για την επισήμανση συγκεκριμένων αυτοαντισωμάτων, όπως επίσης και ιολογικός έλεγχος.

θ. Ειδικός γενετικός έλεγχος

Χρειάζεται με έμφαση να επισημανθεί εδώ, ο,τι εφόσον διαγνωστεί ηχωκαρδιογραφικά διατατική μυοκαρδιοπάθεια, απαιτείται λεπτομερής λήψη του οικογενειακού ιστορικού, ώστε να διαπιστωθεί αν έχουν υπάρξει στην οικογένεια ανάλογες περιπτώσεις.

Είναι γεγονός ότι σε ποσοστό 20-30% των περιπτώσεων, η νόσος έχει οικογενή χαρακτήρα.

Οι μορφές και η εξέλιξη της νόσου

Διακρίνουμε πολλές και διαφορετικές μορφές διατατικής μυοκαρδιοπάθειας. Πολλές απ’αυτές έχουν έναν ήπιο, αργά εξελισσόμενο υποκλινικό χαρακτήρα. Αντίθετα, υπάρχουν πολλές άλλες περιπτώσεις που η νόσος εξελίσσεται γρήγορα, εμφανίζει απ’αρχής επιπλοκές, όπως η ανάπτυξη αρρυθμιών και συγκεκριμένα πολλών έκτακτων συστολών ή/και κολπικής μαρμαρυγής.