Αιφνίδιος θάνατος και οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Πραγματικότητες που πρέπει να γνωρίζετε…

Ο αιφνίδιος καρδιακός θάνατος, εξακολουθεί να είναι διεθνώς, η πρώτη αιτία θανάτου.

Υπολογίζεται ότι ένα ποσοστό 2 ανθρώπων στους χίλιους, του γενικού πληθυσμού, πεθαίνουν ετησίως αιφνιδίως.

Τα οξέα στεφανιαία επεισόδια της καρδιάς (Σημ.: Στα επεισόδια αυτά ανήκει και το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου), είναι υπεύθυνα για ένα τεράστιο αριθμό αιφνιδίων θανάτων.

Υπολογίζεται ότι ένα ποσοστό 20-25% των ανθρώπων που παθαίνουν οξύ έμφραγμα, πεθαίνουν ξαφνικά πριν προλάβουν να πάνε στο νοσοκομείο.

Εύλογα, ο μέσος άνθρωπος έχει ορισμένα ερωτήματα σχετικά με αυτή την μελαγχολική πραγματικότητα, ως εξής:

1. Πώς μπορούμε να προλάβουμε την ανάπτυξη του αιφνιδίου θανάτου, όταν αναπτύσσεται ένα έμφραγμα;

Απάντηση: Πρακτικά αυτό είναι πολύ δύσκολο ή και αδύνατο.

Αυτό που χρειάζεται, αν ξαφνικά κάποιος – κυρίως άνδρας ηλικίας μεγαλύτερης των πενήντα χρόνων – αρχίζει να νιώθει πόνο έντονο στο στήθος ή στο ανώτερο επιγάστριο, με εφίδρωση και τάση προς έμετο, είναι να κατευθυνθεί στο πλησιέστερο νοσοκομείο.

Πιθανολογείται ότι, αν κάνει χρήση μίας ή δύο ασπιρινών (π.χ. να τις μασήσει), ίσως να έχει ευεργετικό αποτέλεσμα.

2. Αν ο ασθενής χάσει τις αισθήσεις του, μπροστά μας, τι μπορούμε να κάνουμε;

Απάντηση: Αν υπάρχει στοιχειώδης γνώση της καρδιοαγγειακής αναζωογόνησης, να αρχίσετε τις καρδιακές μαλάξεις, ενώ κάποιος να ειδοποιήσει άμεσα για ασθενοφόρο.

Το ιδανικότερο, αν η απώλεια συνείδησης φαίνεται κάτι πιο σοβαρό από απλή λιποθυμία, είναι η χρήση απινίδωσης.

3. Τι είναι η απινίδωση και ο απινιδωτής;

Απάντηση: Είναι η τεχνική και η συσκευή αντίστοιχα, που δίνει ένα ηλεκτρικό shock και σταματά η θανατηφόρος αρρυθμία (Σημείωση: συνήθως κοιλιακή μαρμαρυγή) που οδηγεί στον θάνατο.

Τα τελευταία χρόνια, απινιδωτές υπάρχουν στα αεροδρόμια, γήπεδα, πολυκαταστήματα και σε δημόσιους χώρους.

Χρειάζεται όμως να υπάρχει στοιχειώδης εμπειρία στην χρήση απινιδωτού.

Συμπέρασμα: Ο αιφνίδιος θάνατος, σαν αποτέλεσμα ενός οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου είναι συχνός και δύσκολα αντιμετωπίσιμος.

Χρειάζεται συστηματική εκπαίδευση του πληθυσμού, στην καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση και στην χρήση απινιδωτών.

Έτσι, ίσως, σωθούν ορισμένες ζωές.

Cardiopublic Team (05.03.2019)